het lang verwachte verhaal :S

hou je vast hier komen twee weken achterstallige ervaringen. Neem ff de tijd want heb weer je oren van je kop geluld.

Dinsdag
Vandaag was een saaie dag die maar niet over wilde gaan. De stage was niet veel nieuws. We hebben het er wel een beetje gehad vooral Temilja. Maar we zetten nog even door het was vandaag gelukkig maar tot 12 uur dus dat schilde. Daarna zijn we film gaan kijken want we moesten nog even bikomen van het wekend daarna zijn we nog baantjes gaan zwemmen. We hadden ’s avonds nog niet zo’n honger dus zijn we nadat we ’s avonds weer stage hadden gelopen, wat vooral computeren inhoud tegenwoordig, pas om half tien gaan eten. Daarna nog ff gaan skypen met thuis. ja niet iedere dag kan even spectaculair zijn.

Woensdag
Vandaag weer een Bhakti Luhur dag. Dat is ’s ochtends nooit leuk maar als je er eenmaal bent is het genieten. Zeker nu we toe komen aan het testen van de ouderen. Dit is hilarisch. We kunnen elkaar niet zo goed verstaan dus dat maakt het wel een beetje moeilijk. Maar met wat handen en voeten en een beetje hulp van Judith komen we er dan wel uit. We moesten de bloeddruk weten van de 6 oma’s die we uitgezocht hadden in rust en daarna moesten ze 6 minuten op hun eigen tempo wandelen en dan keken wij hoe ver ze komen en wat hun hartslag en bloeddruk is na het testen. De resultaten waren erg goed. De oma’s zijn toch een beetje fitter dan dat wij dacht. We hebben wel een uiteenlopend stel gekozen. Één durft er niet zo te lopen omdat ze laatst gevallen is, een heeft een hele hoge bloeddruk, één is er pas 48 maar zit ook al in Bhakti Luhur om meer aangespoord te worden en verder waren er oma’s die niet veel bijzonderheden hadden. Zo hebben we een beetje van alles wat. Dus ook wat de hele groep onder de leden heeft. Maar het verschil met voor en na de test was niet zo heel verschillend. De afstand wel. De kortste afstand was 4 rondjes en de langste geloof wel 35. judith deed het vertalen en wij spoorde de oudjes aan. Na twee uur van testen en uitproberen waren we dan weer klaar. Bij Barto hoeven we ook niet meer te komen dus hebben we nog even met de Nederlandse oma’s gesproken en zijn toen terug naar huis gegaan. Daar hebben we nog wat aan school gedaan, gezwommen en ’s avonds lekker gegeten bij de wok hier op de hoek. ’s Avonds treu blood zitten kijken van vorige week. Dat is een serie die wij volgen hier. Dat is echt super stoer. Met vanpieren en zo we kijken er elke week weer naar uit. Toen maar lekker gaan slapen.


Donderdag
Vandaag weer stage lopen. zelfs in Indonesie krijgen we en sleur. We hebben wat nieuwe patiënten met CVA maar die kunnen allemaal maar heel weinig. Een man met afasie (het niet kunnen spreken na een CVA) proberen we weer aan het kletsen te krijgen. Het gaat steeds beter maar soms kan hij een woord wel uitspreken en twee minuten later niet meer. Dat is best wel raar. Verder zijn we met veel mensen aan het staan het uit bed komen. Dit gaat nog niet altijd even makkelijk. We hebben zelfs iemand een val moeten redden omdat Agus (1.50 m zelf nog geen 50 kg) een vrouw van wel 100 kg moest laten staan. En omdat ze dat nog niet kon had Agus de grootste moeite om haar niet te laten vallen. Maar gelukkig zijn wij HEEL sterk :S maar hebben we haar wel terug op bed gekregen. Daarom hebben we besloten om een transver cursus te geven een deze weken. Zodat hun rug en de patiënten gespaard blijven. ’s Middags weer aan school gewerkt. Moeten Bhakti Luhur uitwerken want morgen gaan we de oudjes in de rolstoel testen. Dus dat word leuk. Van het weekend komen ook Isolde haar ouders weer. Daar hebben we wel zin in. Verder zijn we weer gaan zwemmen en hebben we niet veel bijzonders meer gedaan.

Vrijdag
Vandaag het testen met de ouderen in de rolstoel. Dat is zo mogelijk nog grappiger
Dialoog:
Isolde: We gaan een test doen. U moet op mijn teken gaan beginnen met het rollen van de rolstoel naar die stoel en dan er omheen rijden om dan weer terug te gaan.
Oma: wat zeg je je praat zo zacht kan je niet verstaan
Isolde: WE GAAN EEN TEST DOEN. U MOET OP MIJN TEKEN GAAN BEGINNEN MET ROLLEN VAN DE ROLSTOEL NAAR DIE STOEL EN DAN ER OMHEEN RIJDEN OM DAN WEER TERUG TE GAAN.
Oma: wil je niet zo hard praten dan kan ik je niet horen.
En probeer dan maar serieus te blijven. Isolde moest in iedergeval heel hard lachen. En Temilja kon het ook bijna niet houden. Uiteindelijk hebben we haar dan toch zo ver gekregen om de rolstoel in beweging te krijgen. Er waren verschillende technieken. Sommige deden vooral veel met hun voeten, ander alleen met de arme. Maar de een kon het veel beter dan de ander. De ene ging recht door soms wat ruim om de stoel en dan terug. Maar sommige hadden helemaal geen gevoel voor de rolstoel en gingen van links naar rechts. En haalde het niet eens naar de andere stoel. Één oma wilde ook perse haar kruk meenemen. Want die had ze heel hard nodig als ze ging lopen. na 10 minuten hadden we het haar nog niet duidelijk dat ze die stok niet nodig had dus mocht ze hem wel vasthouden. Halverwege besloot ze toch dat het niet helemaal handig was die stok en toen wilde ze hem er uit gooien. Maar zuster judith was streng en ze moest het maar met de stok afmaken. Dat vond ze uiteindelijk niet zo heel erg leuk. De laatste oma is de enige oma die therapie krijgt omdat ze aan beide benen verlamd is. Zetten we in de testpositie en we moesten gewoon rennen om haar bij te houden. Temilja wilde het nog filmen maar was af en toe gewoon niet snel genoeg. Ze wist hoe ze de rolstoel moest besturen en het ging geweldig. Ze heeft meer dan het dubbelen afgelegd dan de gemiddelde oma. Dus therapie werkt. Ook voor de oudjes. Haha. Daarna zijn we nog even wat gaan drinken en zijn toen naar huis gegaan. Maar we moesten eerst nog even boodschappen doen. Dan moet je het zien dat twee meiden met een laptop een handtas 4 flessen water 2 flessen wijn en nog wat zware spullen besluiten om een fietstaxi te nemen. Ik geloof dat we bij elkaar wel 150 kg wogen. En hij vond het best. Zelfs toen hij een stukje berg op moest. Het was best eng omdat ook deze fietsen gewoon midden tussen de auto’s rijden. En die zijn natuurlijk veel sneller. Dus we hebben wet af gelachen. We hebben het ook gefilmd maar toen we het terug wilde kijken bleek dat het niet helemaal gelukt was dus we moeten het nog maar een keer proberen. ’s Middags gingen we de presentatie van CVA geven. We konden niet veel vertellen omdat hier CVA heel veel voorkomt en ook goed behandeld word. Maar Cecilia vond dat we er toch iets over moesten vertellen. Dus hebben we vooral de richtlijn gebruikt en de basis instrumenten uitgelegd. Dat vonden ze nog wel interessant. Dus hebben we toch nog wat informatie kunnen geven. Toen was het al weer 4 uur en zijn we terug gegaan naar ons Hotelletje. Daar zijn we nog even in de zon gaan liggen. ’s Avonds hebben we een film zitten kijken en nog even met thuis gekletst.


Zaterdag
Vandaag hadden we er gewoon niet zo veel zin in. Lekker een dag niets doen. We zijn lekker uit gaan slapen tot 8 uur, toen zijn we maar een film gaan kijken omdat er toch niet veel beters te doen was. Daarna zijn we nog even gaan zwemmen en in de zon gaan liggen. Want dat kleurtje moet er natuurlijk wel op blijven. ’s Middags gingen we voor een massage. Lekker ontspannen, leek ons een goede afsluiting van de dag. Dus wij naar Surabaya plaza. Daar stikt het van de kapsalons waar je ook masages kan krijgen. Dus wij op goede hoop er een uitgezocht. Daar werden we achter in de zaak begeleid door twee kleine vrouwtjes. We moesten in een stoel gaan zitten waarbij je eigenlijk meer op je knieën zit en dan je hoof moet steunen. Dus we gingen er eens lekker voor liggen en toen PIJN. Wat deed dat zeer. Het was helemaal niet ontspannend het was gewoon pijnlijk. Die kleine dametjes hadden gewoon hele sterke handen. Ook werden er nog ellebogen in onze ruggen gepord. Het ergste was als ze tussen je schouderbladen kwamen dan was het het minst uit te houden. Maar na een kwartier hield het dan op en gingen we verder naar de nek massage. Die was wel erg lekker. Wel een beetje hard maar vol te houden want daar zitten de echte spiertjes die vast zitten. En daarna de finishing touch een voetmassage. Nou dat doen we ook niet meer. Ik dacht dat dat alleen maar lekker kon zijn. Maar dat viel tegen. Het was of alle spieren werden platgeknepen. En toen waren ze eindelijk klaar met de ene voet dachten dat we er vanaf waren bedachten we ons dat we twee voeten hadden en begon de hele riedel weer van voor af aan. Het was verschrikkelijk. We zijn daarna weg gerend want we wilde echt niet meer. Uiteindelijk waren we 2 uur gepijnigd. Maar daarna brandde het wel lekker dus hebben we er toch een beetje van kunnen genieten. We hebben wat gedronken bij de J.co en zijn daarna naar huis gegaan om ons om te kleden. Want vanavond speelt er een bandje in Sutos en daar wilde we wel eens gaan kijken. We hebben heerlijk gegeten bij een chinees restaurant. We hebben wel een uur gegeten want we aten met stokjes. Dat was nog een hele opgave en Isolde kreeg er zelfs pijn van in haar vingers maar het was wel heel erg lekker. Daarna begon het bandje. Het was wel aardig niet het waren gecoverde nummers dus we konden er wel een paar meezingen maar niemand was aan het dansen dus er was niet heel veel aan. Daarna hebben we zitten chillen in de J.co (is een zaak waar je koffie thee en donuts kunt halen). daar hebben we lekker mensen zitten kijken onder het genot van een kop thee. We zaten best lux. Lekker op een bank met de voetjes op een soort poefje. Heerlijk relaxt. Om twaalf uur hadden we er wel genoeg van en zijn naar huis gegaan. Morgen komen Isolde haar ouders weer dus dan moeten we fris en fruitig zijn.