weekend Jember

Hari empatpuluh delapan
Vandaag zij we op de helft van de stage. Het is een raar gevoel. Nog 4 weken en dan gaan we nog even samen naar Bali. Dan is het avontuur bijna weer voorbij. Aan de ene kant wil je heel graag naar huis. Lekker alles bij de hand, vrienden familie maar aan de andere kant is het hier ook wel heel leuk. De cultuur, het rare verkeer, de klote taxi chauffeuren en het onverwachte zoals Nederlanders tegen komen op klompen, overal nageroepen worden, overal mee naartoe genomen worden. Een dag kan zomaar veranderen. Dat maakt het hier ook wel heel erg leuk. Maar we moeten dus nog zes weken dus daar gaan we het beste van maken we beginnen deze tweede periode dan ook lekker rustig lees maar:

Vandaag uitslapen. Even niets doen. Het lijkt er misschien wel op dat we niet zo veel doen maar ondertussen is het best vermoeiend. Het Engels praten het constant mensen om je heen hebben en de warmte eisen toch wel een beetje zijn tol. Maar toch waren we om acht uur allebei wakker. Klote biologische klok. We zijn maar televisie gaan kijken en hebben de kamer opgeruimd, was gedaan en lekker gaan zwemmen. Daarna heeft Isolde nog contact gehad met René en hebben we de middag uitgetrokken voor een boek. We moeten een beetje energie sparen want vanavond gaan we weg. Om de natuur te redden of zo iets. We hebben nog steeds geen idee wat we moeten verwachten dus doen we dat ook maar niet. Maar we zijn wel benieuwd.

We zouden om negen uur opgehaald worden maar dat is natuurlijk Indonesische tijd tien uur dus we hebben een uur zitten wachten maar de meisjes achter de balie zijn heel aardig dus daar hebben we ff mee zitten kletsen. Dan gingen we eindelijk op weg. In een jeep. Heerlijk. We zaten eerst met zijn tweeën achterin en toen moesten we de rest op gaan wachten ergens anders in Surabaya. Daar moesten we even plassen want we waren wel voor negenen nog geweest maarja dat was al weer anderhalf uur geleden dus wij naar de overkant naar een super lux hotel. En wie komen we daar tegen echt toen we de deur open wilde doen…. Cecilia. Ja toeval of niet maar daar stond ze met haar dochter en een vriendinnen. We hebben er wel heel erg om moeten lachen maar we moesten een beetje opschieten en met Cecilia zit dat er gewoon niet in. Dus we hebben het gesprek snel af moeten kappen en zijn naar de wc geweest toen we terug naar de auto liepen zijn we snel langs haar heen gerend.

Toen terug in de jeep. We moesten nog even iemand ophalen want die zou de tweede driver worden dus moesten we met zijn drieën achterin. Dat is normaal niet zo erg maar de achterbank is maar gemaakt voor twee en als je er met z’n drieën zit dan zit je boven op het frame van de achterbank. Het was gelukkig maar een rit van 4 uur. Temilja zat in het midden en had uiteindelijk de slechtste plek. Isolde heeft veel geslapen maar Temilja niet zo. Om half vier waren we in Jember. Daar konden we even rusten bij familie van mifta. Dat is trouwens de vrouw die ons uitgenodigd heeft. We hebben met zijn drieën in een tweepersoons bed gelegen maar we waren zo moe dat we toch wel sliepen.

Om half zeven zijn we naar de basar gegaan. Het is niet te omschrijven wat daar allemaal te zien is. Het is gewoon op straat en er zijn allemaal eettentjes, kledingwinkels enz. maar ook een draaimolen en een klein reuzenrat voor kinderen. Veel muziek en een hele hoop mensen. Het was geweldig. We hebben er maar niet gegeten want we dachten niet dat onze maag dat aankon dus hebben we wat bij de indomarket (kleine supermarkt) gehaald.

Daarna zijn we weer terug gegaan naar het huis van de familie en hebben we ons daar even opgefrist en omgekleed. Nou het was niet echt opfrissen want het zag er eigenlijk niet uit. De wc is zoals we het hier gewend zijn een gat in de grond maar het stonk er en je wilde eigenlijk niets aanraken. Verder zit hier nergens iets op de muur wat het ook al wel armoediger maakt. Het ziet er allemaal een beetje onverzorgd uit. Het huis van Rene zou nu al af kunnen zijn haha en dat staat voor onze begrippen nog gestript en ziet er uit als een bouwput. Daarna dan eindelijk weer in de jeep naar de bossen.

We bleken een soort uitkijkgroep te zijn om een trip die over twee weken gepland stond voor te bereiden. Dus de weg was nog niet helemaal uitgestippeld en er moest nog permissie gevraagd worden dus de eerste paar uur was niet zo heel erg interessant. Maar toen we echt in de bossen kwamen zonder pad werd het leuk. We werden door de auto heen geschud en reden dwars door de bomen enz. heen. Na een tijdje mochten we achterop een andere jeep staan. Dat was in het begin wel even wennen. Want van bovenop een jeep kun je veel harder vallen maar uiteindelijk was het geweldig. De wind door je haren en het uitzicht op sommige stukken adembenemend. En dan eindelijk zagen we de zee!!! Daar konden we wel een duik in nemen want we waren helemaal plakkerig.

De rit daar naartoe was nog wel een belevenis het was daar nogal begroeid dus we moesten op de jeep steeds duiken voor de planten. En die hadden af en toe nog doornen ook dus dat was een dolle boel we hebben hard moeten lachen zeker als iemand even niet oplette en een blad tegen zijn hoofd kreeg. Gelukkig zijn we zonder al te veel kleerscheuren aangekomen. We hebben eerst de vis uitgezocht die we zouden eten. Dat was echt heel leuk. De vissen zaten in emmers en dan kon je ze zo uitzoeken ook waren er garnalen. Dus we hebben vis en garnalen genomen. Daarna zijn we de omgeving gaan verkennen en hebben we mooie plaatjes kunnen schieten want het is er prachtig. Temilja heeft ze op haar hyves staan dus als je ze wil zien dan moet je daar even kijken. Niet te veel op de namen van de foto’s letten want we hebben het in rap tempo gedaan.

Daarna zijn we de vis op gaan eten. Het was heerlijk het was op de BBQ geweest en we kregen er natuurlijk rijst bij en groente. De garnalen waren het lekkerst ze zijn hier niet vies van een beetje knoflook. De vis had veel limoen dus dat smaakte wel lekker fris. Daarna waren wilde we echt een duik nemen. We plakte aan alle kanten en het was nog een flinke reis terug naar Surabaya. Dus wij in onze bikini (vinden zij natuurlijk al heel raar) het strand op en uiteindelijk de zee in. Nu waren wij blij dat er niet zo veel mensen waren maar om de een of andere manier kwamen er steeds meer mensen en toen we uit het water kwamen stonden er een stuk of 50 ons allemaal aan te kijken. We waren dus weer gelukkig en met je bikini op de foto doen we gewoon niet zo graag. Maar Mifta had ons al verkocht dus we gingen toch maar op de foto. En toen snel weg. We hebben wat naar de zee gekeken en zijn ons toen weer in een smerige wc (er was jammer genoeg niets anders) ons weer omgekleed. Om toen met de jeeps terug te gaan.

Natuurlijk ga je niet gelijk terug dat doen ze hier niet dus zijn we eerst over het strand gereden. De chauffeurs werden steeds gekker en uiteindelijk scheurde we niet alleen over het strand maar ook over de duinen (het zijn niet echt duinen het was meer een zandvlakte met veel kuilen en hobbels). Het was net een achtbaan en we stonden natuurlijk weer op de jeep dus we moesten ons goed vasthouden. Ze wilde voor de volgende groep een soort slalom uitzetten dus wij zijn een paar keer proefkonijn geweest het was heerlijk.
Daarna begon de reis terug deze keer mocht Isolde in het midden dus we hebben het leed gedeeld. Het was allen 6 uur reiden terug en we waren het flink zat. Om twaalf uur kwamen we dan eindelijk in het hotel aan. We waren gesloopt maar we hebben weer een hoop verhalen en we hadden het nooit willen missen. De pijnlijke kont en schouders zijn we nu eigenlijk al weer vergeten.

Hari limapuluh
Na zo’n avontuur is de maandag wel weer een domper. We waren eigenlijk nog helemaal gesloopt dus we hebben het rustig aan gedaan vandaag. We hebben wat patiënten gezien en eigenlijk wel een paar eigenaardige een jonge van 12 met een CVA. Vrij ernstig want zijn arm en been zijn helemaal lam en zijn gedrag is ook een beetje raar. Aandacht heeft hij nog geen drie seconde maar dat kan ook zijn omdat hij twaalf is. Deze patient gaat woensdag naar Singapore om daar verder behandeld te worden. Daarna hadden we en vrouw met een TKP (totale knie prothese) waarbij ze allebei haar knieën in een keer gedaan hadden??? In Nederland doen ze er één tegelijk en dan zit er meer dan een jaar tussen. Hier niet. Hup allebei de knieën en lopen maar. Ze liep met kruk maar die gebruikte ze eigenlijk helemaal niet. Dus gewoon bijna 100% belasten heel erg raar in Nederland duurt dat bijna 6 weken. Ze kreeg wel pijnmedicatie dus we denken dat ze daarom zo kan lopen. Morgen gaat ze naar huis. Dat vinden wij wel jammer omdat we haar graag hadden willen volgen. Zeker als de medicatie stopt. Dat moet toch gaan ontsteken?? Verder niet veel bijzonders. ’s Middags vooral met Bhakti Luhur bezig geweest we willen morgen gaan testen dus dat moeten we ff voorbereiden. ’s Middags hebben we film gekeken en daarna zijn we mail gaan checken. Toen kwamen we nog twee Nederlandse meiden tegen die we wel eerder gezien hadden. Een van hen had nog steeds geen internet op haar computer en aangezien Temilja daar ondertussen expert in is vroeg ze of zij het wilde proberen. Maar eerst gingen ze ten hier om de hoek bij de wokken. Wij zijn daar altijd snel voorbij gelopen omdat we dachten dat we daar niet konden eten maar het blijkt heel goed te zijn. Dus wij zijn daar ook maar gaan eten. Het is heel apart. Je kunt er nasi of mie bestellen en dan ga je zitten tot je aan de beurt bent en dan maakt hij het voor je. In een grote wok met blus komkommers groente en weet ik het wat allemaal. We hadden de mie en de nasi geprobeerd. Na een halfuur kregen we het mee in een plastic zakje en konden we het op de kamer opeten. Het was veel te veel en we hadden wel een hele euro uitgegeven. Morgen bestellen we er maar één en dan nemen we er maïs bij die we gekocht hebben. Dat moet smullen worden. Daarna heeft Temilja nog drie kwartier bezig geweest om de computer van dat meisje te fixen. En het is gewoon gelukt. Na veel zoeken ging het dan eindelijk. Ze was helemaal gelukkig. ’s Avonds heeft Isolde nog even geskyped en toen zijn we gaan slapen. Morgen weer een dag.