weer een week voorbij

dames en heren ik heb de dagen weer gefixt. Het loopt nu weer op rolletjes haha hier weer een paar verhalen

Groetjes Isolde

Hari empatpuluh empat
Vandaag weer stage lopen. Dat is toch wel zwaar na zo’n heerlijk weekend. Er was niet zo veel aan. We hebben de normale patiënten gezien. Gelukkig mochten we lekker vroeg weg. Vrijdag moeten we de presentatie CVA geven dus er moest nog hard aan gewerkt worden. Omdat het internet het niet echt lekker doet en het weekend ook best vermoeiend was geweest hebben we ontzettende knetterende echt de voken er van af ruzie gehad. Het kon natuurlijk ook niet uitblijven. Als je twee meiden 24 uur op elkaars lip zet komt er ruzie en dit was een echt ruzie. Gelukkig hebben we het goed gemaakt en zitten we weer helemaal op een lijn. En zijn we weer dikke vriendjes. We hebben die middag maar niet veel meer gedaan. ’s Avonds weer stage gelopen. Dr hunning geeft niet zo veel aandacht aan ons zo we hadden het erg rustig. ’s Avond heeft Isolde nog contact gehad met thuis. Temilja is lekker in bed gaan liggen.

Hari empatpuluh lima
Vandaag was de bedoeling om naar Bhakti Luhur te gaan. Maar je weet nooit hoe het hier loopt. Natuurlijk gingen we op tijd weg. Maar de taxi chauffeur had ander plannen. Hij had eigenlijk geen idee waar hij heen moest en ging helemaal de verkeerde kant op. Natuurlijk hebben wij daar wat van gezegd maar luisteren ho maar. Of hij heeft er geen woord van begrepen dat kan natuurlijk ook. Het ritje van ons hotel naar Bhakti Luhur is nog geen half uur. Wij hebben er vandaag bijna 5 kwartier over gedaan. In plaats van 30.000 RPH moesten we 90.000 RPH betalen wat we natuurlijk niet gedaan hebben. En hij was nog boos ook. We hebben het aan de oudere wachter van Bhakti Luhur uitgelegd en die zou het afhandelen. Gelukkig want praten met die vent was voor ons niet te doen. Maar de gym was natuurlijk al lang verstreken dus moesten we gelijk koffie gaan drinken met de Nederlandse oma’s want die vinden het maar al te leuk dat we komen. Ook hebben we de namen gevraagd van de oma’s die we nodig hebben. Daarna konden we niet veel meer doen. Barto de fysiotherapeut heeft ons niet zo veel meer te vertellen dus we zijn lekker naar huis gegaan. Daarna hebben we nog even aan de CVA presentatie gewerkt wat een klote opdracht het is echt veel en om alles in het engels op te schrijven is niet echt makkelijk. ’s Avonds niet veel meer gedaan.

Hari empatpuluh enam
Vandaag een hele dag stage. Geen bijzonderheden alleen dat we voor het weekend meegevraagd zijn om voor de natuur te strijden. Geen idee wat het in moet houden maar we worden zaterdag avond om negen uur opgehaald voor een trip van 5 uur. Wat we daar gaan doen hoe laat we zondag terug zijn, of we slaap krijgen het is totaal onduidelijk. Maar we gaan wel mee want het tripje naar de Bromo vulkaan met de doktoren van het ziekenhuis ging niet door. Gelijk na de stage moesten we toch echt sneller internet hebben. Wat een gezeur zeg hier om iets op te zoeken ben je zo een uur bezig dus we zijn naar surabuyaplaza geweest om daar bij de MC te heten. Is dat niet raar. Je bent aan school bezig terwijl iedereen om je heen big macs aan het zijn. We keken uit op het speelhoekje van de kinderen heel maf. Maar het werkte geweldig. We hebben veel kunnen doen en de beloning lekker bij de KFC eten. Gebakken kip met rijst heerlijk. Daar kwamen we ook rebecca tegen de dochter van Yvonne wel ff grappig. Daarna hebben we boodschappen gedaan en zijn we terug naar huis gegaan. Temilja is nog even beneden geweest om met thuis te kletsen isolde is gelijk naar bed gegaan.

Hari empatpuluh tujuh
Vandaag weer een poging gedaan om in Bhakti Luhur aan te komen. Deze keer ging het gewoon goed. We hebben meegedaan met de gym en de ontbrekende namen in gevuld. We wilde ook naar de diagnose gaan kijken maar dat mochten we niet. Ook zijn we weer uitgenodigd bij de Nederlandse oma’s er staat zelfs koffie voor ons klaar. Wel grappig. Bato was er niet dus we konden vroeg naar huis. De CVA presentatie hebben we eindelijk af kunnen maken en de PowerPoint zit ook in elkaar. We zijn alleen uitgenodigd om te gaan eten met twee mensen van de VGZ zoals op onze site stond. Zij zijn in Indonesië om samen te gaan werken met een universiteit hier in Surabaya zodat er in de toekomst meer Nederlandse studenten naar Surabaya kunnen komen. We hadden afgesproken bij de MC in Surabaya plaza. Op zich moet je elkaar zo kunnen vinden maar het was toch nog ff moeilijk. We hebben heerlijk gegeten en lekker zitten kletsen. Daarna koffie gedronken bij exelenco. Heerlijk. We hebben het over van alles gehad. Wat wij hier doen wat zij hier doen en hoe we het allemaal ervaren. We hebben zo drie uur met elkaar zitten kletsen dus dan zit de sfeer wel goed. Zij gaan ons ik contact brengen met de universiteit waarmee zij hebben onderhandeld zodat we ook een kijkje kunnen nemen bij de opleiding. Erg leuk. En wij hebben weer kaartjes gekregen om aan ons ziekenhuis te geven zodat zij misschien ook met onze school willen samenwerken. Zo was het nog leuk en hebben we er allemaal wat aan gehad. ’s Avonds zouden we nog contact hebben met thuis maar Isolde was heel moe. Temilja is nog wel even beneden geweest om haar mail te checken. Isolde is halverwege haar boek in slaap gevallen. Het moet niet gekker worden.