dag 23 t/m 27

Hari tiga duapuluh
Vandaag weer stage gelopen. De ochtend duurde lekker kort omdat we met Afin mee liepen en die doet altijd lekker lang over haar patiënten waardoor we pas om twaalf uur klaar waren met de ronde. ’s Middags hebben we op Cecilia zitten wachten maar die was weer lekker druk. We hebben haar vandaag weten te vertellen dat we zelf een video camera hebben. Dit hebben we afgelopen week al drie keer geprobeerd maar ze luisterde maar niet. Maar vandaag kon ze er niet onder uit. We hebben oefeningen gegeven voor LBP (low back pain) waar we ook de presentatie over gegeven hebben. Maar Cecilia wilde de oefeningen niet zelf geven dat moesten wij maar doen en ze daarna weer opschrijven. Heeft ze dan helemaal niet geluisterd denk je dan. We hebben een uur gepresenteerd over LBP en nu maakt ze ons wijs dat we het weer op moeten schrijven. Een beetje raar is het wel. Om drie uur zijn we verder gegaan met het projectplan. Nou ja dat was de bedoeling maar toen was de oma van Isolde online en dan weer Stefan en dan weer de moeder van Isolde dus we begonnen er pas om half vijf aan. Maar het is nu wel af. We gaan het morgen nog ff doorlezen en dan moet het goed zijn. ’s Avonds weer in het restaurant gegeten en daarna kwam de Indiaman weer met iets nieuws. Een één of andere vrucht die stinkt naar tenenkaas. En het smaakte naar witlof of zo iets. Niet te eten. Maar we moesten het proeven en maar in de kamer meenemen en dan het rustig opeten. Dus wij hebben het gelijk weggegooid in een zakje. Maar dat bleek niet genoeg te zijn. Toen we even later de kamer weer binnen kwamen stonk heel de kamer naar tenenkaas. Het was niet om te harden. Zeker als je in de badkamer kwam. Dus hebben we de vuilnisbak maar buiten gezet. Daarna konden we weer een beetje leven in ons kamertje.
Hari enam duapuluh
Vandaag weer een bhakti Luhur dag. Lekker vroeg op dus. En aangezien Isolde gisteren nog tot twaalf uur heeft zitten skypen was het geen feestje. Op Bhakti Luhur weer het zelfde liedje. We hebben de gym bijgewoond en gefilmd daarna met barto de fysio meegelopen om alle ouderen langs te gaan. Daarna zijn we nog even bij de kids wezen kijken. Er waren vandaag niet veel mensen die geholpen moesten worden. Daarom hebben we het nog even over de verschillen gehad en het gebruik van voetreflex in de therapie. Dit was wel intressant. Hij heeft veel voorgedaan op isolde en die is nu bond en blauw omdat hij heel erg sterk is. Daarna de taxi naar huis genomen. Normaal is dat geen probleem. De taxi komt je geeft je adres en dan ga je daar naartoe zo snel en kort mogelijk. Deze taxie chauffeur had dat niet zo begrepen. We hebben een rondje Surabaya gehad door de meest verwaarloosde straten. Hij kon natuurlijk geen engels dus dat werd geen discussie. We waren uiteindelijk 40.000 rph kwijt in plaats van 30rph. Dat is 75 cent of zo. Maar het scheelt hier wel een tien minuten tot een kwartier rijden. Dus dat is best lang. Dus we waren super pissig en zijn daarom maar de mummie returns gaan kijken op de televisie. Daarna zijn we nog even mail gaan checken en hebben het projectplan gestuurd. ’s Avonds waren we uitgenodigd om mee te gaan met pray. Dit is een vriend van Mas en die weet veel van wayang. Dus die kan ons helpen een keer een voorstellig bij te wonen. Maar vanavond was het iets ander. Maar we hadden geen idee. Om half acht werden we opgehaald door hem en drie vrienden in een 5pers auto. Dus dat was wel een beetje proppen. Maar aangezien ze hier niet zo groot zijn lukte dat best. Het was ongeveer twintig minuten rijden. Toen we er aankwamen werden er allemaal foto’s gemaakt en moesten we mensen de hand schudden. Daarna binnen gingen we op de foto met twee vrouwen in klederdracht. Een beetje zoals buikdanseressen. Het was een soort restaurant met podium waar (zo bleek later) een presentatie gehouden zou worden over buikpijn en wat daar aan te doen. Er was ook eten. Maar aangezien wij dat niet wisten hadden we al gegeten en moesten we echt niets meer. Maar het is niet beleefd om niets te nemen dus hebben we een beetje pudding op. De presentatie was natuurlijk in het Indonesisch dus volgen konden we het amper. En de meneer die het hele gebeuren aan elkaar kletste was ook zo rap dat we het niet konden verstaan. Maar er werden steeds mensen naar voren gevraagd om dan het tegen elkaar op te nemen. Zoals het nadoen van buikpijn, een quize en hoelahoepen. Het was een groot gebeuren en er werden aardige prijzen weg gegeven. Zoals een digitale camera en i-pod shuffel. Verder konden we niet zo veel praten omdat de muziek hard aan stond en er eigenlijk onophoudend iets gebeurde op het podium. Er was een band die optrad en een groep buikdanseressen die drie keer te voorschijn kwamen. Al met al een gezellige avond. Om tien uur waren we thuis. We zijn dan al 18 uur wakker. Dat zijn we niet gewend dus gaan we maar lekker slapen.

Hari lima duapuluh
Vandaag zaterdag. We hebben geprobeerd om uit te slapen maar dat wilde niet echt lukken omdat de schoonmakers al weer voor de deur staan. Er is echt geen touw aan vast te knopen. Soms komen we om één uur thuis en dan is het nog niet gedaan en andere keren staan ze al om acht uur bij je op de stoep. We hebben nog even in bed gelegen en toen zijn we gaan ontbijten. We waren nog maar net begonnen toen weer de bel ging. De indiaman deze keer. Of we met hem gingen ontbijten. Nou daar hadden we niet zo heel veel zin in dus we hebben nee gezegd, en toen begin hij met een vaag verhaal waarom we hem niet gebeld hadden dat we al gegeten hadden of zo?? Geen idee waar die het over had. Hij ging een beetje boos weg. Wij zijn daarna lekker muziekjes gaan luisteren (temilja had nog wat op haar computer gevonden. Heerlijk mabo number vijf enz. de buren kijken ons nog niet aan haha) En daarna boodschappen en toen naar de mal. Mas de fysiotherapeut zou ons daar heen brengen maar die had afgebeld omdat hij niet kon dus zijn we maar met de taxi geweest. Het doel was om muziek te kopen omdat we daar wel behoefte aan hadden. Uiteindelijk hebben we er meer dan drie uur doorgebracht (wat echt heel erg veel is als je Isolde bij je hebt) en hebben 3 cd’s een jurkje, t-shirtjes enz gekocht. Helemaal beladen kwamen we weer thuis aan. En het meest leuke was dat het ons nog geen dertig euro gekost had. Dus we waren aardig tevreden met ons zelf. Daarna zijn we mail gaan checken. Isolde vond daar iets heel eigenaardigs, ze had haar e-mail aan de Indiaman gegeven omdat hij het vroeg ten eerste en omdat ze het wel grappig vond om als ze weer terug was nog wat te horen over hoe het in Indonesie en India is. Maar toen kreeg ze dit mailtje:

helloooooo
thank you my dear mooie
i love you cos
1.i like you
2.i not only like you beauty also your very close ,friendly, but i felt your special to me
3.i like your talks
4.i feel so different that i can not express ,but i am so confident and peace with U my darling
5.let me say a word abt you,that ,U are so so much beautyful beautiful ,with good under standing
6.i feel like u as my soul member and homely feeling with you
7 you are very very ,unique special to me
i love u
i kiss u withholy way
not sexy way

so so u r my mind and soul mate girle that GOD showed in u to be happy
i love love uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu U

Toen was de pret heel snel over en hebben we terug gestuurd dat als hij niet meer langs mag komen. Isolde was echt bang. Het was gewoon gezellig en hij was wel een beetje opdringerig om iedere dag langs te komen maar we hadden ook wel lol. Maar nu was het echt vies. We waren ook een beetje bang dat hij ons nu zeker op ging zoeken. Maar dat viel gelukkig alles mee en hebben hem die avond niet meer gezien. ’s Avonds hebben we een poging gedaan de mummie te kijken. Maar halverwege werden we gebeld. Temilja stond helemaal in de startblokken om de Indiaman uit te schelden toen ze Yvonne aan de lijn kreeg. Ze zat beneden in het restaurant en vroeg of we even kwamen. Dus wij naar beneden. Daar was ze met haar drie kleinkinderen en haar zoon en zijn vrouw en nog een vrouw maar ik weet niet wie dat waren. We hebben het even over ons verblijf gehad enz. Toen werden we uitgenodigd om mee te gaan naar het huis van haar zoon. Dat is net achter het hotel. Daar hebben we nog even zitten kletsen. Het was een beetje een raar huis. De huiskamer had een meubilair dat niet bij elkaar paste. Plastic stoelen en een stoffen bank. Een kale muur waarop de kinderen hebben getekend. Het was een beetje een kale boel. De langer dat wij daar zaten des te meer familie en vrienden er binnen kwamen. We hadden er daarom niet zo veel meer te zoeken dus zijn om half elf weer naar huis gegaan om de mummie af te kijken.

Hari enam dua puluh.
Vandaag hadden we eigenlijk geen plannen. We hadden gisteren in de mall nog wel wat leuke dingen gezien. Maar we konden het niet passen. Dus hadden we één hemdje mee genomen en die paste we allebei dus zijn we er vandaag veel meer gaan halen. Isolde heeft er nu 10 en Temilja 4. Het zijn eenvoudige hemdjes die overal onder kunnen dus altijd handig en voor één euro niet echt iets om over na te denken haha. Temilja heeft nog een vestje en jurkje gekocht. We hebben gegeten bij de bread talk. Dat is een bakkerij waar je je eigen broodjes mag uitkiezen. Dus dat is heerlijk. Allemaal vers gebakken. De een nog zoeter dan de andere dus we hebben genoten. Daarna nog boodschappen gedaan. We hebben een gele watermeloen uitgeprobeerd die was erg lekker. Beter dan de rode zelfs. Haha. Maar bij ons hebben ze die niet dus daar balen we wel van. ’s Middags heeft Isolde nog contact gehad met thuis en is Temilja 60 baantjes gaan zwemmen niet normaal. De Indiaman was er ook dus nadat Isolde ook even gezwommen had zijn we snel weer weg gaan. ’s Avonds lekker gegeten en toen hebben we de chipjes uitgeprobeerd met kaas pizza smaak. Toen hadden we natuurlijk nog veel meer trek. We hadden ook chocolade melk gekocht maar we hebben de waterkoker laten ontploffen dus we moesten een nieuwe halen. Dus wij naar de Carrefour en een waterkoker gekocht en nog wat chippies. Toen we terug waren bleek het geen waterkoker te zijn maar een thermoskan. Dus ze hadden de kan verwisseld omdat er wel een snoer bij zat. Dus moesten we eigenlijk terug maar daar hadden we geen zin meer in dus zijn we maar een film gaan kijken en naar bed gegaan.

Hari Tujuh dua puluh
Vandaag weer stage. Gezellig. We hebben de ochtend met Afin meegelopen. Zij doet erg lang over een patient wel een uur dus we hadden lekker heel de ochtend wat te doen. Om elf uur was het wel een beetje over en hebben we vooral gezeten. Cecilia had weer hele verhalen. Wat we opgevangen hebben is dat we niet naar Bhakti Luhur hoeven omdat dus zusters aan het bidden zijn. En Mas vertelde ons dat we donderdag en vrijdag vrij zijn omdat het donderdag de dag is dat de president verkozen word of zo iets en vrijdag is het goede vrijdag dus mogen thuis blijven. Dat valt dan weer alles mee. We hebben ook gevraagd waar we Temilja haar haar konden knippen. Want dat was ondertussen zo dood als een pier. En waar kon dat natuurlijk…. In de mall haha. Dus zijn we drie dagen achter elkaar in de mall geweest. Het knippen was nog wel spannend omdat we natuurlijk geen Indonesisch konden. Maar recht afknippen snapte ze eigenlijk allemaal wel en hoe veel hebben we ook wel aan kunnen geven. Dus het ging gewoon helemaal goed. Geen zorgen iedereen er is maar 2 cm af. Daarna gegeten bij de Mac Donalds. Zoals altijd natuurlijk vies maar we hadden honger haha. Daarna weer zo’n overheerlijke gele watermeloen gekocht en op naar huis. De waterkoker omgeruild en kaasjes gehaald want we hebben sinds vandaag een heuze koelkast. Dus nu kunnen we wat bewaren. Dat is we fijn. Temilja heeft ’s avonds conact met thuis gehad en Isolde is vroeg naar bed gegaan. Het was weer een dolle dag.