Hari Embilan tot Hari Satu Blas

Hari Embilan.
De dagen in Surabaya lopen altijd anders dan gepland. Zo denk je heel de dag weer op je stage te zitten en dan kom je beneden en dan zegt de receptioniste dat je om tien uur opgehaald word door Yvonne om naar het Nederlands consulaat te gaan. Oké changing plans no problemo voor Temilja en Isolde die tot nu toe alleen maar geroeid hebben met de riemen die ze hebben. Dus wij naar de stage en om tien uur waren we weer terug om dan met Yvonne naar het Nederlands consulaat te gaan. Hier moesten wij ons aanmelden zodat ze wisten dat we in Surabaya waren en in geval van nood kunnen zij ons dan bereiken. Dus na een formulier in gevuld te hebben gingen we het levensgevaarlijke verkeer weer in (wat trouwens steeds vertrouwder wordt) en gingen we nog naar de immigratie dienst voor ons visum. Dit bleek heel eenvoudig. Geen vluchten naar Kuala Lumpur of Singapore inbegrepen. Gewoon begin mei terug komen en dan verlengen ze hem zo voor je. Easy dus. We waren dol gelukkig. Natuurlijk wilde we niet meer naar onze stage terug want dat zou betekenen dat we weer moesten wachten tot Cecilia tijd voor ons had. Dus gingen we lekker naar het hotel. Daar hebben we aan school gewerkt en zijn daarna lekker gaan zwemmen. We hebben 20 baantjes gezwommen. En nadat we net lekker in de zon lagen wilde Temilja er al weer uit omdat het veel te warmvoor haar was. Isolde kan hier veel beter tegen en bleef nog “even” lezen. Eer dat ze daar mee ophield ging de zon al bijna onder. Maar ze had wel een lekker kleurtje. ’s Avonds noudels gegeten op bed. Over flexibel gesproken. We hebben de waterkoker aan gezet en hebben de noudels daarna laten weken in het water. Het was heerlijk, maar toen het klaar was hadden we één probleem. We hadden geen messen of vorken. Dus hebben we maar met onze handen gegeten. Het is echt een aanrader, want het is heerlijk. ’s Avonds hebben we contact gezocht met thuis. Het is wel een beetje raar. Het is net of je heel dicht bij elkaar bent. Het geeft een goed gevoel maar aan de andere kant ga je ze ook heel erg missen. Gelukkig komen er leuke reacties binnen op de site en daar vrolijken we altijd weer van op. Ik zou zeggen hou het vol dan doen wij dat ook.

Hari Sepuluh
Vanaf deze dag gaan we een nieuwe getallen reeks in. De Indonesiërs tellen niet zo moeilijk. Dus Satu blas is elf. En dua blas is twaalf. Dus zo kun je ons toch een beetje volgen.

Vandaag is er niet zo veel gebeurt. We hebben stage gelopen ’s ochtends met Mas en daarna hebben we Cecilia af en toe kunnen helpen met wat oefeningen. We hadden ons helemaal verheugt op het zwembad en toen het eindelijk drie uur was gingen we er snel naar toe. Wat denk je? Wordt het zwembad gereinigd. Dus geen zwemmen voor Isolde en Temilja. Balen. Toen zijn we maar gewoon op onze kamer aan het lezen. ’s Avonds hebben we heerlijk gegeten in het restaurant wat bij het hotel hoort. Ze hebben een nieuwe kaart dus we kunnen we weer volop genieten. Maar het is wel moeilijk om te weten wat lekker is. Daarna zijn we friends gaan kijken maar om 9 uur was Isolde zo moe en had ze hoofdpijn dat ze in slaap is gevallen. Temilja heeft nog wel een mailtje naar Stefan kunnen sturen.

Hari Satu Blas
Vandaag bijzonder veel gedaan. We hebben ’s ochtends weer met Mas meegelopen. Dit was wel interessant. Om tien uur waren we klaar maar tussen door hebben we nog wel wat patiënten gezien. Dus we hebben niet langer dan een kwartier stil gezeten. En ook hebben we kunnen werken aan ons projectplan. Dus de tijd ging super snel. We zijn voor zondag uitgenodigd om te komen lunchen met Dr Arya bij hem thuis dus we zijn wel benieuwd. Morgen zit de dierentuin in de planning maar je weet maar nooit.